Μες στα μισά του δρόμου της ζωής μας
σε μαύρο δάσος βρέθηκα χαμένος
απ’ την ορθή οδό λοξοδρομώντας.
Αχ, πόσο δύσκολο είναι να μιλήσω
για το άγριο αυτό, τραχύ, δύσβατο δάσος,
που η μνήμη του και μόνο με τρομάζει!
Μνήμη πικρή, που αγγίζει, λες, τον Χάρο.
Μα για να πω κι όσα καλά τού βρήκα,
θα ιστορήσω τι άλλο είδα εκεί μέσα…

– Δάντης, Θεία Κωμωδία